Nosiwoda

Gottlieba fascynowały zwykłe ludzkie czynności, którym w swoich pracach nadawał szlachetności i wynosił je do symbolu ludzkiej egzystencji. Nosiwoda to temat stale powracający w twórczości artysty i zachowany w kilku wersjach. To także motyw szczególnie częsty na obrazach artystów pochodzenia żydowskiego, m.in. Józefa Badowera, Adolfa Behrmanna czy Reginy Mundlak, na których objuczony wiadrami nosiwoda przedstawiany był jako malowniczy, tzw. żydowski zawód.

Inaczej jednak niż na tych dziełach, nosiwoda na obrazie Gottlieba odwrócony jest plecami do widza, na głowie ma spiczastą czapkę, podobną do tych, jakie na obrazach Picassa z różowego okresu noszą harlequiny i cyrkowcy. Dodatkowo, oprócz niego, na pierwszym planie widoczna jest klęcząca kobieca postać, pijąca z wielkiej misy, zaś naprzeciwko niej stoi wychudzony pies – symbol bezdomności. Postaci te są wizualnie nieme, nie widać ich twarzy, a ich ciała wyglądają niczym korpusy manekinów. Otoczone są abstrakcyjną, monumentalną architekturą, która buduje atmosferę zamknięcia, braku wyjścia z sytuacji, zwłaszcza że scena ta pozbawiona jest elementów pejzażu naturalnego. Nastrój liryczny obrazu Nosiwoda wzmacnia zniuansowana paleta kolorystyczna z dominantą melancholijnego różu, a jego ekspresję podkreśla kładziona impasto farba.