Taniec

Temat tańca inspirował Leopolda Gottlieba nie tylko jako motyw ikonograficzny, ale także interesujące zagadnienie formalne. Żona malarza wspomina o licznych wersjach tego tematu, jakie Gottlieb przez lata rozwijał, pogłębiając go i nad nim medytując. Artysta starał się przede wszystkim przełożyć rytm muzyczny na język form graficznych i malarskich.

Na tym pochodzącym z 1921 roku, wirtuozersko wykonanym drzeworycie, dwie postaci żeńskie zatopione są w tanecznych pląsach. Ekspresję wyrażoną przez ich ciała podkreślają rytmiczne cięcia dłuta, co stanowi kontrast do statycznych, bezosobowych twarzy. W tańcu tym wyrażona jest pierwotna, dionizyjska witalność, a pozbawione cech indywidualnych postaci podporządkowane są dynamice linii budujących kompozycję grafiki. Zainteresowanie Gottlieba rytmem jako zagadnieniem artystycznym zbliżyło go do, założonego właśnie w 1921 roku, Stowarzyszenia Artystów Polskich „Rytm”, do którego przyłączył się w 1929 roku. Do grupy należeli także przyjaciele artysty: Henryk Kuna i Eugeniusz Zak.