Umywanie nóg

Dzieło stanowi niezwykle mocną interpretację biblijnego tematu obmycia nóg uczniom przez Chrystusa w trakcie Ostatniej Wieczerzy. Gottlieb przedstawił Jezusa klęczącego i pochylonego nad miednicą, w której umywa stopę Szymona Piotra. Ten wykonuje gest, który możemy interpretować dwojako: jako znak pokory bądź wzbraniania się. Artysta posłużył się tu ciemnym, silnym konturem, który pozwala wymykać się kontrastowo zestawionym barwom. Poszczególne tony - zieleni, błękitów i żółcieni - w zestawieniu z punktową czerwienią kształtują poszczególne formy postaci, stołu, misy i amfory.

Badacze wskazują na związki malarstwa Gotteliba z twórczością Georgesa Rouaulta, których oprócz umiłowania koloru łączy również podejmowanie tematyki religijnej. Dzieła tego pierwszego są jednak dużo spokojniejsze, bardziej harmonijne i liryczne w wyrazie. Umywanie nóg zyskuje również wydźwięk uniwersalny, budzi bowiem skojarzenia z tworzonymi w tym samym czasie i później przedstawieniami ludzi przy pracy, odpoczywających, wieczerzających. Pracę zestawić można z olejnymi dziełami Gottlieba z początku lat 20.: Chrystus w łodzi, Przy stole, Wieczerza rybaków - wszystkie je łączy mistrzowskie operowanie barwą i zręczne rozwiązania kompozycyjne.